Yeter ki Müzik Olsun

Işıl Yücesoy etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

BİZİM ONA İHTİYACIMIZ VAR

(2 Ekim 2017 tarihinde Milliyet Sanat dergisi internet sitesinde yayımlanmıştır.)

Müziğe o kadar uzun süre ara verdi ki bir nesil onu sadece tiyatro oyuncusu olarak tanıdı, bildi; aynı zamanda şarkıcı da olduğunu ancak eski plaklara meraklı olanlar keşfedebildi. Hatta, çok iyi hatırlıyorum, 2005 yılında eski şarkılarının yeniden basıldığı “En İyileriyle Işıl Yücesoy” albümü çıktığında yapılan tanıtım gecesinde “Kızım bu gece beni ilk kez sahnede şarkıcı olarak seyrediyor,” diyerek herkesi duygulandırmıştı. Şarkı söylemeyi, sahnede şarkıcı olarak da var olmayı çok sevdiğini o gece görmüş, sonrasında da defalarca buna şahit olmuştum.

2016 yılında yepyeni bir albümle şarkıcılığa geri döndü Işıl Yücesoy. Zamanı geri sardı, kaldığı yerden devam etti. Onun şarkı söylemesinin hem dinleyiciye hem de müziğe nasıl bir kazanç olduğunu bir iyice anlayıverdik o sıra. Ve geçtiğimiz günlerde bu defa iki şarkıdan oluşan bir tekliyle çıktı karşımıza. Ossi Müzik etiketiyle yayımlanan tekli “Hayat Herkese Aynı” adını taşıyor.

Tekliye adını veren şarkının söz yazarı ve bestecisi Sadettin Dayıoğlu. Yücesoy’un albümünün açılış şarkısı “Ben Daha Büyümedim” de ona aitti ve o şarkı tek başına Dayıoğlu’nun nasıl yetkin bir şarkı yazarı olduğunu gösteriyordu. Nitekim bu şarkı da şüphe götürmüyor; Sadettin Dayıoğlu kalemi, üslubu, duygusu ve felsefesiyle her bakımdan çok sağlam şarkılar yazıyor. Bunun kadar önemlisi de yazdığı şarkı şarkıcısına cuk oturuyor. Tıpkı “Hayat Herkese Aynı”da olduğu gibi.

Şarkıyı duyduğum ilk anda tüylerim diken diken oldu ve ne zaman dinlesem yine aynı şey oluyor. Yaş almış, yaşamış, görmüş, duymuş, hissetmiş olmanın bütün olgunluğuyla her kelimenin hakkını veren, her cümlenin ne demek istediğini dinleyene iliklerine kadar hissettiren yorumuyla Işıl Yücesoy adeta devleşiyor. Sesinin zaten çok etkileyici rengi ve tınısı, oyunculuk gücü ve şarkıcılık performansıyla birleşip daha bugünden klasik kabul edilebilecek bir şarkıya dönüşüyor.

Teklinin diğer şarkısı (B yüzü mü demeliyim?) ise “Neden?” adını taşıyor. Sözleri Sacit Şerbetçi’ye ait şarkının bestesini Işıl Yücesoy yapmış. Düzenleme ise diğer şarkının da düzenlemesini yapan Tansel Doğanay’a ait. “Neden?” de tıpkı “Hayat Herkese Aynı” gibi melodisi güçlü, sözleri dokunaklı bir şarkı.

Ne var ki iki şarkı yetmiyor. “Daha fazlası olsa keşke,” diyorsunuz. Tadına bayıldığınız bir yiyecekten biraz daha, biraz daha yemek istersiniz, kendinizi alamazsınız ya. Bir bakarsınız bitmiş, tabak boş. İşte iki şarkıdan öyle kalıveriyorsunuz.

Dünyada örneği çok, bizde ise neredeyse yoktur. Bazı şarkıcılar müziğin güncel eğilimlerinin, dönemsel değişimlerinin dışındadırlar. Popülerlik üstüdürler artık; başka bir yerdedirler. İtalya’da Mina öyledir mesela. Amerika’da Barbra Streisand öyledir. Kimse onların pop müzik piyasasındaki gençlerle aşık atmasını beklemez. Bir yerden sonra yaptıkları her albüm prestij albümüdür, klasiktir. Bir tek rahmetli Ayten Alpman yakalayabilmişti Türkiye’de bunu, ne yazık ki devamını getiremedi.

Işıl Yücesoy şarkı söylesin. Hep söylesin, daha çok söylesin. Bu tekliyle de bir kez daha anlıyoruz ki bizim ona çok ama çok ihtiyacımız var.

EKİM 2017

SADECE BİR MÜZİK ALBÜMÜ DEĞİL

(14 Kasım 2016 tarihinde Milliyet Sanat dergisi internet sitesinde yayımlanmıştır.)

35 yıl ara verdikten sonra tekrar stüdyoya girip şarkı söylemek ve yola kaldığın yerden devam etmek hiç ama hiç kolay bir şey değil. Oysa Işıl Yücesoy’un 1979’da yayımlanmış ilk albümünü dinledikten hemen sonra geçtiğimiz günlerde piyasaya çıkmış ikinci albümünü dinlediğinizde, iki albüm arasında 35 yıl olduğuna inanmakta zorlanıyorsunuz. Azalmamış, aksine artmış şeyler var elbette.

İki dönem arasındaki “sound” farkı bir yana, Yücesoy’un yorumunda hissedebiliyorsunuz ancak yılların izini. Yaşamış, görmüş, hissetmiş, anlamış bir kadının telaffuz ettiği her bir kelimeye kattığı inandırıcılık misliyle artmış. Tekniği, şarkıcılık donanımı ve yeterliliği ise yerli yerinde; tabiri caizse “taş gibi” duruyor.

Işıl Yücesoy’un yeni albümü “Zamansız”, Ossi Müzik etiketiyle yayımlandı. Hakan Eren’in prodüktörlüğünü yaptığı albümde 9 şarkı ve 1 farklı versiyon var.

Eski ile yeninin özenli bir harmanı ile oluşturulmuş, dolayısıyla da adının hakkını veren bir albüm bu. Dün de dinleyebilirdik bu albümü, bugün dinliyoruz ama yarın da dinleyebiliriz rahatlıkla. Seçilen şarkılar, düzenlemeler, yorum, kısaca her şey bir döneme, bir zamana, genel geçere bağlı kalmaksızın “zamansız” bir müzikalitenin izini sürüyor.

Sözleri Saadettin Dayıoğlu tarafından yazılmış ve Sonay Yağız tarafından bestelenmiş “Büyümedim”, enteresan bir biçimde aslında Işıl Yücesoy için yazılmamış, ancak yazıldıktan sonra uzun süre bir köşede bekleyip tesadüf eseri ve de Hakan Eren’in öngörüsüyle Işıl Yücesoy’a kısmet olmuş bir şarkı. “Şarkılar söyleyenini kendisi bulur er ya da geç” tezine verilebilecek en iyi örnek olabilir. Bu sözleri Yücesoy yazmış olsa idi, kendini ancak bu kadar doğru anlatabilir, yıllar sonra müziğe dönüşü için ancak bu kadar doğru bir şarkı ortaya çıkabilirdi.

“Büyümedim”in ardından Nilüfer’in 1980 tarihli 33’lüğünden sözleri Fikret Şeneş tarafından yazılmış bir Richard Clayderman klasiği “Dönüyorum Eski Sevgilime” geliyor. Enstrümantal bir besteye nasıl ruhuna uygun söz yazılabileceğinin dersini de alabilirsiniz dinlerken, bir şarkının nasıl yorumla büyütülebileceğinin dersini de.

Sözleri Aşkın Tuna’ya, bestesi Aydın Sarman’a ait “Güneşimi Kaybettim”, söz ve müziğinde Yonca Lodi’nin imzası bulunan “Milat”, bir Sezen Aksu şarkısı “Ağlamak Güzeldir”, ilk kez Yeşim Salkım tarafından seslendirilmiş Seda Akay ve Cenk Taşkan ortak çalışması “Meğer” ve daha önce Işın Karaca’nın seslendirdiği Suat Suna bestesi “Zamansız”, albümün diğer “cover” şarkıları.

“Meğer”de Yeşim Salkım, “Güneşimi Kaybettim”de Cenk Eren ve “Zamansız”da Çağan Irmak sesleriyle eşlik etmişler Işıl Yücesoy’a.

Albümde iki de Işıl Yücesoy bestesi var. Biri, Yücesoy’un ilk albümünde de yer alan “Niye Düşünüyorsun?”, diğeri ise yeni bir beste; sözleri İskender Doğan tarafından yazılmış “Anlamı Yok”. Bu şarkı iki farklı versiyonla girmiş albüme.

Neresinden baksanız sürprizlerle dolu, şaşırtıcı, beklenmedik seçimleriyle de heyecan verici bir albüm bu. Şunu anlıyorsunuz ki Işıl Yücesoy ne söylese dinlenir ve bir yorumcu olarak bir tek yeni şarkı söylemese bile her söylediği şarkıyı ilk defa söyleniyormuşçasına yeni hale getirir.

Albümün başarısında bütün şarkıların düzenlemelerine imza atan ve hem şarkıları hem de Işıl Yücesoy’un sesini çok iyi özümseyip, çok doğru işleyen Tansel Doğanay’ın da payı büyük.

Şahin Tuhan’ın fotoğrafları ve Özlem Semiz’in grafik tasarımı ile görsel yönden de kusursuz bir nitelik yakalamış “Zamansız”, bu ülkede yapılmış ve yapılmakta olan müziğe sunulmuş kıymetli, özel, “zamansız” bir öneri.

Sanatı, sanatçıları çabuk tükettiğimiz, eskittiğimiz, unuttuğumuz ve ne yazık ki hiç mi hiç değer bilmediğimiz bir sır değil. Kadirşinaslığın genellikle lafta kaldığı bu coğrafyada bu albüm sadece bir müzik albümü olmanın ötesine geçip, başka bir şeyler de söyleyebilir bize. Eğer dinlemek ve duymak istersek tabii.

Şunu da söylemeden geçemeyeceğim ki Işıl Yücesoy şayet bu albümün arkasını getirmez, yeni albümler yapmaz ise hem kendisine hem de bize büyük haksızlık eder.

KASIM 2016

BİR NEVİ ANTİDEPRESAN

(4 Ağustos 2016 tarihinde Milliyet Sanat dergisi internet sitesinde yayımlanmıştır.)

İşim gereği bazı albümlerin fikir aşamasından itibaren adım adım hayata geçirilişine şahitlik etme şansım oluyor. “Çocuk Diskosu” da bu albümlerden biri. Hakan Eren uzun zaman önce bana aklında böyle bir proje olduğundan bahsetmişti. Fikir neresinden baksanız şahaneydi. Çocuk şarkılarının bulunduğu albümler yıllardır satılır durur memlekette ama çoğunun “sound”ları, kayıtları çok kötü, çok “çocukça”dır, bilen bilir. Buna karşılık çocuklar, çocuk şarkılarından çok güncel pop şarkılarını sever ve ezber ederler. Madem öyle, çocuk şarkıları neden güncel pop şarkılarının matematiği ile yeniden seslendirilmesin? Seslendirenler de neden güncel pop şarkıcıları olmasın?

İşte bu mantık üzerine kurulu “Çocuk Diskosu” proje albümü geçtiğimiz günlerde Ossi Müzik etiketiyle yayımlandı. Albümde hemen hepimizin bir şekilde bildiği 12 çocuk şarkısı, Serdar Ayyıldız ve Selami Bilgiç tarafından yapılmış düzenlemelerle ve farklı şarkıcıların sesleriyle karşımıza çıkıyor. Atiye, Aynur Aydın, İrfan Özata, Beyza Durmaz, Tuğba Özerk ve Kendi günümüz pop müziğinin tanıdık sesleri. Onlardan nispeten daha kıdemli Zeliha Sunal, Soner Arıca ve Yeşim Salkım’ın yanı sıra sürpriz isimler de var albümde. Yıllar sonra yepyeni bir albümle müziğe geri dönen Işıl Yücesoy, “Çocuk Diskosu” albümünde de yer alarak sürprizin büyüğünü yapıyor. Oyuncu Hande Ataizi ve memleketin sayılı “talk-show”cularından Mesut Yar da albümün diğer sürprizleri. Bir de konuklar var: Yeşim Salkım’in kızı Ada Eratik Salkım ile “acapella” grubu Vocavoice.

Görüldüğü üzere kadro renkli. Daha da renkli olabilirdi elbette. Her proje albümünde olduğu gibi bu albümde de öneri götürülen kimi isimler öneriye cevap bile vermezken, kimileri bir türlü karar veremedi, kimileri son dakikada caydı, kimileri ise bütün şarkıları kendisinin söylemesini şart koştu. Hepsine yakından şahidim. O isimlerin kimler olduğunu merak edenler Hakan Eren’e sorabilir.

Albümün yapım sürecinde karşılaşılan bir başka sıkıntının da şarkıların izinlerinin alınması sırasında ortaya çıktığını söylemem lazım. Genellikle anonim zannedilen ve bugüne dek yayımlanmış birçok albümde “anonim” olarak geçen çocuk şarkılarının çoğunun aslında birer söz yazarı ve bestecisi vardı elbette ve bunların tek tek bulunması hiç kolay değildi. Bazı besteciler ya da varisleri izin vermek için akıl almaz talepler öne sürünce, kimi şarkılar kullanılamadı. Sözgelimi bir “Ali Baba’nın Çiftliği” bu albümde mutlaka olmalıydı (hatta kaydı bile yapılmıştı) ama olamadı ne çare.

Sonuç itibariyle elimizdeki albüm epeyce yoğun bir uğraştan sonra ortaya çıkarılmış ve her şeye rağmen amacına ulaşmış bir çalışma. Keşke şu da olsaydı, bu da olsaydı, şu şarkı da olsaydı, bu şarkı mutlaka olmalıydı demek hariçten gazel okumak olur.

Serdar Ayyıldız ve Selami Bilgiç’in düzenlemeleri, albümdeki her bir şarkıyı başka bir güncel “sound”un, müzikal akımın, eğilimin içinden geçiriyor. Öyle ki diskolarda rahatlıkla çalınabilir (tabii artık disko denmiyor “club” deniyor, o ayrı.) Zira her biri sadece küçükleri değil, büyükleri de dans ettirebilecek, eğlendirebilecek nitelikte. Kaldı ki şarkıların hepsi birer klasik ve yaşlı, genç, ergen ya da çocuk, hepimizin hayatlarında izi olan şarkılar.

Albümde ben en çok Aynur Aydın’lı “Yağ Satarım Bal Satarım” ve İrfan Özata’lı “Baltalar Elimizde”yi sevdim. “Bak Postacı Geliyor”da Ada Eratik Salkım’a hayran oldum (belli ki bir şarkıcı yetişiyor), Işıl Yücesoy’un “Fış Fış Kayıkçı”sından bir anneanne ya da babaannenin torunu ayağında sallayarak uyuturken mırıldandığı ninninin tadını, sıcaklığını aldım. “Tin Tin Tini Mini Hanım” ancak Soner Arıca’ya bu kadar yakışabilirdi diye düşündüm. ‘80’lerde Pippo Franco’nun sesiyle ortalığı yıkıp geçmiş “Ki Ki Ki Ko Ko Ko”yu Soner Arıca’nın yazdığı Türkçe sözlerle yıllar sonra yeniden, bu defa Atiye’nin sesinden dinlemekse beni çok eğlendirdi. Bu şarkıda ayrıca popüler radyoculardan oluşan bir vokal grubunun da Atiye’ye eşlik ettiğini söylemeliyim.

Özlem Semiz tarafından yapılmış eğlenceli ve renkli kartonet tasarımı ile servis edilen albümün bütün şarkıları için de ayrı ayrı klip çekilmiş. Klipler albüm çıktığından bu yana teker teker servis ediliyor. Güncel pop kliplerinin çocuk saflığına ve hayal gücüne verebileceği zarar düşünüldüğünde, bu albümün şarkılarına Gökhan Özdemir tarafından çekilen cıvıl cıvıl, saf, temiz ve masum klipleri çocuklara izlettirmek çok doğru bir tercih olabilir.

Yaşınız kaç olursa olsun, dinlerken bir sebeple mutlu olacağınız bir albüm bu. Bir nevi antidepresan. Alın, koyun bir köşeye, bulunsun.

AĞUSTOS 2016

Hakkımda

Takip Et

Bu Hafta Çok Okunanlar

Arşivden